ناکارآمدهای پرمدعا؛ بدترین و ضعیف ترین نیروهای هوایی جهان در سال ۲۰۱۸

وقتی که پای چیزایی مانند قدرت و برتری هوایی به میان میاد، احتیاجی به فکر کردن نیس چون همه قدرتای برتر جهان در این مورد رو می شناسن. نیروهای هوایی برتر دنیا، دستکم اونقدر مطمئن هستن که اگه در حال رفتن به میدون جنگ نباشن، خطر مرگ از آسمون اونا رو تهدید نمی کنه.
مثلا، قسمت بزرگی از قدرت ارتش آمریکا مختص نیروی هوایی این کشوره که حرف اول رو در جهان می زنه. نیروهای زمینی و دریایی این کشور می دونن که از پشتیبانی قدرتمندترین نیروی هوایی جهان بهره مند هستن، از این رو می دونن که حملات هوایی نمی تونه تهدیدی واسه جون اونا باشه. اما بعضی از کشورها اینجور شرایطی ندارن و به دلیل ضعف نیروی هوایی خود همیشه بدترین تلفات یا سوانح رو تجربه می کنن.

بعضی از اونا به جنگ می رن و بدون این که به نیروی هوایی خود فکر کنن، نیروهای پیاده رو به میدون جنگ می فرستند. اگه قدرت نیروی هوایی رو در اولویت قرار ندیم، به جنگ رفتن در قرن ۲۱ یه ایده ترسناک بوده و عواقب هولناکی داره.
در ادامه این مطلب می خوایم شما رو با ضعیف ترین نیروهای هوایی جهان آشنا کنیم که بر خلاف ظاهر قوی خود، به دلیل قدیمی بودن لوازم، آموزش ضعیف، نبود بودجه و یا اهمیت خیلی کم نسبت به زندگی شهروندان بدترین نیروی هوایی رو دارن. اینم بگیم که این کشورها، اون دسته از کشورهایی که ً نیروی هوایی نداشته و یا در مورد قدرت نیروی هوایی خود گزافه گویی نمی کنن رو شامل نمی شه.

۹- کانادا

شاید قابل باور نباشه که یکی از نزدیک ترین و جدی ترین متحدان آمریکا-که قدرتمندترین نیروی هوایی جهان رو در اختیار داره- در این فهرست قرار بگیره اما شرایط نیروی هوایی این کشور اصلاً خوب نیس.
ناوگان هلی کوپترهای نظامی Ch-124 Sea King این کشور در شرایط بسیار بدی قرار داشت طوری که آماده پرواز کردن هر کدوم از اونا به بیشتر از ۱۰۰ ساعت کار نیاز داشت. بیشتر از ۲۰ سال زمان برد تا این هلی کوپترها با هلی کوپترهایی پردردسرتر به نام Sikorsky CH-148 Cyclone جانشین شن. اما ضعف ناوگان هلی کوپترهای کانادا به همین جا ختم نمی شه.

قسمت بزرگی از نیروی هوایی سلطنتی کانادا از هلی کوپترهای Bell CH-146 Griffon تشکیل شده که به ایجاد گردن درد شدید و همیشگی واسه خلبانانی که اونو هدایت می کنن شناخته می شه.
ً کانادا از گذشته هم درس نمی گیره و جاستین ترودو، نخست وزیر الان کشور هم در حالی می خواد جنگندهای  F/A-18 Super Hornet رو جانشین ناوگان جنگندهای قدیمی CF-18 که به وسیله پدرش در دهه ۱۹۷۰ خریداری شده بود کنه که رقبای این کشور در جهان غرب در حال بروزسازی جنگندهای F-35 خود هستن.

۸- چین

بله می دونستیم که با دیدن نام چین در این فهرست با خود خواهید گفت: «مزخرفه!». اما باید گفت که الان ناوگان نیروی هوایی چین در شرایطی نیس که بتونه با قدرتای جهانی در این میدون رقابت کنه و این کشور تا سال ۲۰۳۰ به اینجور جایگاهی دست نخواد یافت. نیروی هوایی چین تعداد کمی هواپیمای اخطار سریع و هواپیماهای سوخت رسان داره.
خیلی از ناوگانای هوایی این کشور تحت لیسانس یا کپیایی از سیستمای جنگ هواپیماهای واسه دیگه کشورها هستن. جنگنده چینی Chengdu J-20 که در مورد اون تبلیغات بسیاری می شد هم با موتوری بسیار ضعیف وارد تولید انبوه شد که همه تواناییای پنهانکاری این جنگنده رو خنثی کرده و کارکرد اون به عنوان یه جنگنده نسل پنجمی رو ضعیف کردن می کنه.

این جنگنده اصلا نمی تونه در دل دومین نیروی دارای قدرت هوایی در جهان، نیروی دریایی آمریکا، ترسی بسازه. جدای از این، چین در ده های گذشته با نیروی هوایی خود کاری به جز ارعاب و چنگ و دندون نشون دادن به کشورای همسایه ضعیف تر خود نکرده. در تاریخ ارتش آزادی بخش خلق چین هم نیروی هوایی نقش چندانی نداشته. نیروی هوایی چین در جنگ این کشور با هند و ویتنام هیچ نقش موثری نداشت که حتی در قرن بیستم هم قابل توجیه نبود. حتی در جنگ کره، بحران تنگه تایوان و جنگ ویتنام که از ناوگان هوایی استفاده شد هم نبود هیچ دکترین مشخص و منظم جنگ هوایی و سرمایه گذاری در این میدون به شکستایی سنگین و درسایی بزرگ واسه ارتش آزادی بخش خلق چین منجر گردید.

در واقع رهبران چین پس از جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ بود که به طور واقعی تصمیم به تقویت نیروی هوایی خود گرفتن؛ چه از دید تکنولوژی و چه سرمایه گذاری. اما چین هنوز راه زیادی در پیش داره تا بتونه یکی از قوی ترین نیروی هواییای جهان رو داشته باشه.

۷- یونان

در آموزشای نیروی هوایی یونان حوادث بسیاری اتفاق می افته. بعد از این که یه جنگنده میراژ ۲۰۰۰ یونانی در آوریل ۲۰۱۸ در دریای اژه سقوط کرد، گزارشی که به وسیله مقامات نیروی هوایی کشور جفت و جور شد نشون می داد که بین سالای ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۸ بیشتر از ۱۲۵ نفر در حوادثی اینطوری در بین تمرینات نظامی جون خود رو از دست دادن. از وقتی که بحران بدهی دولت یونان و سقوط اقتصاد کشور اتفاق افتاد، ارتش کشور هم در مورد هزینه کردن بسیار با احتیاط شده.
هر گاه وقت اون می رسه که یه جنگنده یونانی واسه رهگیری کردن جنگندهای ترکیه به خود تکونی بده، مقامات نیروی هوایی به این نتیجه می رسن که بهتره هزینه این کار رو در جایی دیگه خرج کنن.

واسه همینه که ترکیه سالی هزار بار حریم هوایی این کشور رو نقض کرده و بدون هیچ سختی ای جنگندهای یونانی رو رهگیری می کنه.
و یونانیا هم کار خاصی نمی تونن در این مورد بکنن جز این که به دلیل لوازم قدیمی و ضعیف خود و به دلیل نداشتن بودجه کافی، این تحقیرها رو ندیده بگیرن. ترکیه هم مانند خیلی از دیگر کشورای عضو ناتو بزودی ناوگانی از جنگندهای فوق پیشرفته F-35 رو تحویل می گیره در حالی که یونان -که از قضا از متحدان ناتو هم هست اما ترکیه اهمیتی به این موضوع نمی ده- در بهترین حالت می تونه از جنگندهای F-16 و در بدترین شرایط از جنگندهای قدیمی F-4 Phantom واسه رهگیری اونا استفاده کنه.

۶- اوکراین

اوکراین مشکلات بزرگی با همسایه قوی خود، روسیه، داره.
ولادیمیر پوتین هم که نمی خواد اجازه بده جدایی از اوکراین به همین سادگی اتفاق بیفته، تلاش می کنه از هر فرصتی واسه آزار، ارعاب و دست انداختن اوکراین استفاده کرده و مقامات اوکراین هم تا حالا نتونسته ان پاسخی لایق به این تحرکات بدن. جدایی طلبان تحت پشتیبانی روسیه با آزادی و امنیت تموم در منطقه شرقی دونباس به انجام عملیات علیه نیروهای ارتش اوکراین پرداخته و هروقت نیروی هوایی اوکراین می خواد وارد عمل شه هم فقط دو نتیجه بدست میاد: یا غیرنظامیان کشته می شن و یا هواپیماها در بین عملیات به وسیله سیستمای ضد هوایی روسیه که در اختیار جدایی طلبان قرار گرفته، مورد اصابت قرار می گیرن.

بعضی وقتا هم بدون دخالت دشمن، هواپیماهای این کشور سقوط می کنن، همون اتفاقی که در سقوط جنگنده Su-27  در سال ۲۰۱۸ در غرب اوکراین اتفاق افتاد و باعث کشته شدن یه افسر بلند پایه گارد ملی هوایی کالیفرنیا شد.
این حادثه وقتی اتفاق افتاد که خلبان در حال آشنا کنی این افسر آمریکایی با تواناییای جنگنده نامبرده بود. در واقع مواردی دیگه از سقوط جنگنده Su-27  هم اتفاق افتاده که از اون میان به سقوط یه فروند از اون تو یه نمایش هوایی اشاره کرد که باعث مرگ ۸۳ نفر شد.
این سقوطا نتیجه تعمیر و نگهداری ضعیف، آموزش کم و/یا بی ملاحظگی و ماجراجویی در پرواز بوده.
از همه بدتر این که نیروهای هوایی اوکراین اونقدر قدیمی و فرسوده س که بعد از سقوط اتحاد جماهیر شوروی به حال خود رها شد.

قالبای قدیمی این هواپیماها هیچ شانسی در برابر موشکای زمین به هوای پیشرفته ای که در اختیار جدایی طلبانه ندارن. روسیه هنگام الحاق کریمه به خاک خود بیشتر از ۴۵ فروند هواپیمای Su-29 اوکراینی که در این منطقه مستقر بودن رو هم صاحب شد که شاید بشه گفت در آخر لطفی در حق دولت اکراین و خلاص کردن این کشور از دست بخشی از ناوگان فرسوده و به درد نخور اون بوده.

۵- پاکستان

در هر فهرستی که از کشورای پرادعا در مورد نظامی جفت و جور شده، پاکستان همیشه در رتبه های بالا قرار داشته به خصوص وقتی که پای رقابت با دشمن دیرینه این کشور یعنی هند در میان بوده باشه. پاکستان کشور همسایه خود رو یه تهدید وجودی می بینه و بر خلاف کاهش خصومتای بین دو کشور از زمان به قدرت رسیدن عمران خان، اما به نظر نمی رسه که به این زودیا روابط حسنه ای بین دو کشور برقرار شه.
پاکستان تا حالا ۴ جنگ بزرگ با هند داشته و همه اونا رو بازنده بوده.
این وسط تقویت قابل توجه نیروی هوایی، می تونه از شکست در درگیریای احتمالی بعدی با هند جلوگیری کنه.
تحقیقات و آمارها نشون میدن که نیروی هوایی هند هنوزم از هر جهتی بر نیروی هوایی پاکستان برتری مطلق داره.

تا همین اواخر پاکستان هیچ تلاشی واسه تقویت و روزآمد کردن ناوگان هوایی خود نداشت. تازگیاً پاکستان در مشارکت با چین تونسته نسخه ای براساس هواپیمای F-16 بسازه که JF-17 Thunde نامگذاری شده و قسمت بزرگی از ناوگان نیروی هوایی این کشور رو تشکیل میده. اما این جنگنده اونقدر ضعیف و غیرکاربردیه که چین حتی زحمت به پرواز درآوردن اونو هم به خود نداده. به خاطر همین جنگنده نامبرده خیلی زود لقب «جنگنده-۱۷ زباله» رو به خود گرفت و پرواز با اون در سرعتای کم بسیار خطرناک توصیف شده.
این جنگنده نمی تونن به سرعت جنگندای قدیمی تر پاسکان برسه و مطمئنا سرعت اونم قابل مقایسه با سرعت هواپیماهای هندی نیس.

سیستم آویونیک و سلاحایی که در این جنگنده به کار می رن هم با جنگندهای قدیمی دیگه کشور مطابقت نداره، این در حالی بود که هدف اصلی از ساخت این جنگنده مطابقت داشتن این سیستما با جنگندهای قبلی عنوان شده بود. علاوه بر این افتضاح هدف دار، نیروی هوایی پاکستان در مورد تعداد کلی جنگندها و تعداد فروندهای قابل پرواز هم بسیار ضعیف تر و عقب تر از همسایه دشمن خوده. توانمندی و آموزش خلبانان نیروی هوایی پاکستان هم با هند قابل مقایسه نیس.

۴- مکزیک

مکزیک بیشتر از یه دهه س که علیه کارتلای مواد مخدر می جنگد اما تنها چیزی که حاصل شده افزایش شدید درگیریا بوده که این کشور رو به «سوریه آمریکای جنوبی» تبدیل کرده. در تموم این مدت، دولت مکزیک نه فقط در میدون نیروی هوایی خود هیچ سرمایه گذاری انجام نداده بلکه آخر تلاش خود رو واسه بازنشست کردن جنگندهای خود انجام داده طوری که ارتش این کشور حالا هیچ جنگنده عملیاتی نداره. هر چند هواپیمای جنگنده نمی تونه یه عامل بازدارنده حیاتی واسه همسایگان دشمن باشه اما کارتلای مواد مخدر فعال در این کشور که در جنگی تموم عیار با دولت هستن، از هواپیماهای کوچیک واسه نقض حریم هوایی کشور و قاچاق مواد مخدر استفاده می کنن که هزینه جنگ همیشگی اونا با دولت مکزیک و کارتلای حریف رو تامین می کنه.

معدود هواپیماهای سبکی که حالا قابل استفاده هستن هم نه به اندازه کافی سریع بوده و نه اون قدر ارتفاع می گیرن که بتونن با هواپیماهای مورد استفاده قاچاقچیان رقابت داشته باشن. اینجوری نیروی هوایی مکزیک هم مانند افغانستان تموم توان خود رو در میدون به کار گیری پهپادها، هواپیماهای تهاجمی سبک و نقل و انتقال سربازان استفاده کرده. این به درد نخوری باعث ناراحتی همسایگان شمالی کشور و به خصوص آمریکا شده که دفاع از نیمکره شمالی رو یه مسئله چند بعدی می بینه. بدون قدرت نیروی هوایی مکزیک، آمریکا یه ضعف رو در بیخ گوش خود داره.
اینجوری کارشناسان می گن که در صورت حمله خارجی، ارتش و به خصوص نیروی هوایی مکزیک توان دفاع از کشور خود رو ندارن.

۳- عربستان سعودی

بر خلاف شکست ۱۷ ساله در شکست طالبان در افغانستان در ابعاد زمینی، آمریکا از یه چیز اطمینان حاصل کرده و اون قدرت مطلق نیروی هوایی این کشور و موثر بودن حملات اون هستش.
قدرت نیروی هوایی آمریکا باعث شده که این کشور بر میدون جنگ کنترل کامل و موثری داشته باشه. اما وقتی در مورد عربستان سعودی صحبت می کنیم جنگ دراز مدت با سلاحای پیشرفته نتیجه ای برعکس رو به دنبال داشته.
سال ۲۰۱۹ شروع شده و اتحاد به رهبری عربستان در جنگ نیروهای حوثی در یمن خود رو واسه شکستی دیگه آماده می کنه.

حمله این اتحاد به یمن نه فقط این کشور فقیر رو با بحرانای انسانی بیشتر مواجه کرده بلکه آموزشای خارجی هم هیچ تاثیری در بهتر شدن شرایط اتحاد در این جنگ نداشته. مشکل عربستان در مورد هواپیماهای قدیمی و به درد نخور نیس.
این کشور جدیدترین و مدرن ترین هواپیماهای آمریکایی و بریتانیایی رو در اختیار داره اما ضعف آموزشی و مشکل در هدف گیری و انتخاب اهداف باعث شده که حملات هوایی این کشور در یمن با فاجعهای انسانی منتهی شده و در مواردی با مرگ تعداد خیلی از غیرنظامیان همراه باشه. مثلا در دو نمونه حملات جنگندهای سعودی به یه اتوبوس مدرسه با ۴۰ کشته که همه کودک بودن و حمله به یه مراسم خاکسپاری با ۱۵۵ کشته خشم جهانیان رو برانگیخت.

۲- کره شمالی

طبیعیه که کره شمالی در رتبه بالای این فهرست قرار داشته باشه و تنها دلیلی که این کشور در بالاترین جایگاه فهرست نیستش اینه که این کشور هنوز به طور فعال وارد جنگ با کشوری دیگه نشده. هر چند کیم جونگ اون همیشه از حمله به کره جنوبی یا به کار گیری اسلحه اتمی بر علیه آمریکا صحبت می کنه اما دستکم در سال گذشته به خاطر علمی نکردن تهدیدات همیشگی خود واسه یه سال دیگه، مورد تعریف قرار گرفت. با این وجود، اون هنوزم واسه حفظ صندلی خود به ارتش کشور وابسته. هر چند ارتش خلق کره شمالی رو نمیشه ارتشی ترسناک و قوی در نظر گرفت اما تاکتیک داشتن صدها اسلحه توپخانه ای که به سمت کره جنوبی نشونه رفته ان تا حالا واسه اون خوب جواب داده.

این وسط اون هر کاری که بتونه و بخواد با کره جنوبی بکنه دستکم نمی تونه به نیروی هوایی خود متکی باشه. دلیل اینه که نیروی هوایی اون هنوزم دقیقاً همون نیروی هواییه که پدربزرگش کیم ایل سونگ استفاده کرده و در جنگ با نیروهای آمریکایی در جنگ کره استفاده کرده شد، بین سالای ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۳ میلادی. اینجوری در میان بخشای ارتش کره شمالی، نیروی هوایی این کشور از کمترین قدرت و تاثیرگذاری در جنگی احتمالی بهره مند میشه. هر چند تعداد هواپیماهای نیروی هوایی این کشور مهمه اما به دلیل قدیمی بودن، ضعف آموزشی پرسنل و عملیاتی نبودن هواپیماها، نیروی هوایی کره شمالی هیچ شانسی در برابر نیروی هوایی آمریکا و کره جنوبی نداشته و خیلی زود از میدون به در می شه.

۱- سوریه

شاید اگه دولت سوریه پشتیبانی نیروی هوایی روسیه رو نداشت، جنگ داخلی در این کشور راه دیگه ای رو طی کرده و با طولانی تر شدن این جنگ، غیرنظامیان بیشتری کشته یا بی خانمان می شدن. تقریباً همه قدرتای نظامی مجاور سوریه به طور روزانه حریم هوایی این کشور رو نقض می کنن. نیروی هوایی اسرائیل، ترکیه و حتی دانمارک هم وارد حریم هوایی سوریه می شن و جنگندهای اسرائیلی و ترکیه هم تونسته ان در جنگ هوایی بدون هیچ سختی ای جنگندهای سوخوی سوری که قدمت اونا به ۵ دهه قبل برمیگرده رو ساقط کنن.

خلبان بودن در نیروی هوایی سوریه هم شغلی بسیار خطرناکه چون هواپیماهای این کشور هیچ شانسی در برابر سیستمای موشکی ضد هوایی ندارن به خاطر همین واسه فرار از دست این سیستما وارد حریم هوایی کشورای دیگه می شن که در چند مورد اون اسرائیل اونا رو ساقط کرده. هم اینکه نیروی هوایی این کشور، اولین بخشی بود که دونالد ترامپ به خاطر ادعای استفاده ارتش سوریه از اسلحه شیمیایی مورد هدف موشکای خود قرار داد. ۱۶ ماه پس از شروع جنگ داخلی در سوریه که بعدا به جنگی به طور کاملً نیابتی تبدیل شد، یه خلبان نیروی هوایی سوریه جنگنده MiG-21 خود رو به اردن برد. اما این تنها خلبانی سوری بود که فرار کرد و بقیه خلبانان گاه شده ۱۰۰ روز رو در عملیات به سر بردن.